Θεατρική κριτική
Περιγραφή:
Θέατρο είναι σκηνική μίμηση, άρα προσωπείο του αληθούς, ήτοι πολύτροπη διάσταση του πραγματικού, ουράνια οπτική του πνεύματος, συνοδοιπορία της ανθρώπινης τραγικότητας, λύτρωση από τα παίγνια της τύχης, αληθής τέχνη του άγνωστου, μεταμόρφωση εξωλογική των σημαινόμενων, παραστάσεις βιωματικών εικόνων, ευφυείς επιτροχάδην συλλογισμοί, σκηνικά πεπραγμένα προς κάθαρσιν, αναζήτηση του εαυτού, τομή στον εφησυχασμό, εμβληματικές μορφές του υπερφυσικού, κωδικοποιημένα πολιτιστικά αποστάγματα, μυθικά νεφελώδη διδάγματα, μάσκες με αποτυπωμένες σκιές των συντετριμμένων, δράματα των ψυχών, λογικοί ακροβατισμοί, επιβεβαίωση του απίστευτου, στωική απολύτρωση, οραματισμός παραδείσιων κήπων, απροσδόκητες αυτοχειρίες, αυθεντικές σοφιστείες, σπαράγματα της αβεβαιότητας, ιριδισμοί του υποσυνείδητου [...]
Θέατρο είναι τα κλασικά αριστουργήματα του αρχαιοελληνικού πνεύματος, ο διδακτικός Χορός, η οροφή του έναστρου ουρανού, η θυμέλη, η σκηνή, η ορχήστρα, το κοίλον, το προσκήνιο, οι πάροδοι, τα εδώλια, οι αντηρίδες, οι αναληματικοί τοίχοι, τα διαζώματα, οι σκάλες, οι κερκίδες, η προεδρία, το εκκύκλημα, τα συρρέοντα φιλότεχνα πλήθη, οι αναθρώσκουσες ψυχές, οι εμβριθείς υποκριτές, οι τεθλιμμένοι ηττημένοι Πέρσες, οι ευτελιζόμενοι Τρώες, οι αφανισμένοι Μήλιοι, ο τραγικός βασιλιάς Αγαμέμνων, ο απατημένος Μενέλαος, η μοιχός Ωραία Ελένη, ο δύσμοιρος Οιδίπους, η μοιραία Ανδρομάχη [...]
Θέατρο είναι οι κορυφαίοι δραματουργοί: ο κωμωδιογράφος Τ. Πλαύτος, ο συγγραφέας κωμωδιών και του αξεπέραστου Δον Κιχώτη Μ. Θερβάντες, ο τραγικός Π. Κορνέιγ, ο εκφραστής του πεπρωμένου Γ. Ρακίνας, ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας και ποιητής Ο. Σέξπηρ, το πρότυπο της ισπανικής διάνοιας, πολυγραφότατος Λόπε ντε Βέγα [...]
Θέατρο είναι οι ημέτεροι Αλ. Ραγκαβής, Δ. Κορομηλας, Γρ. Ξενόπουλος, Α. Τερζάκης, Σπ. Μελάς, Γ. Σεβαστίκογλου, Κ. Μουρσελάς, Ι. Καμπανέλης, Δ. Κεχαϊδης, Π. Μάτεσις, Ι. Χαβιαρά, Κ. Βέργος, Β. Καραγιαννίδης, Ακ. Δήμου, Γ. Κα-λαβριανός, Β. Κατσικονούρης, Λ. Κιτσοπούλου, Θ. Τριαρί-δης, Γ. Τσίρος, Γ. Διαλεγμένος, Γ. Ξανθούλης, Λ. Μιχαηλί-δης, Β. Ζιώγας, Π. Μάτεσις, Λ. Αναγνωστάκη και πολλοί άλλοι άξιοι πνευματικοί ταγοί του τόπου μας.
Θέατρο είναι οι ιεροί χώροι της Επιδαύρου (4ος αιώνας π.Χ.), της Δωδώνης (3ος αιώνας π.Χ.), των Δελφών (4ος αιώνας π.Χ.), του Διονύσου (4ος αιώνας π.Χ.), της Λίνδου (4ος αιώνας) [...]
Οι νεότεροι ακολούθησαν τη διδαχή των πρωτοπόρων και "πειθόμενοι τοις κείνων ρήμασιν" δημιούργησαν νέες θεατρικές μορφές. ("Θέατρο είναι..." από την παρουσίαση της έκδοσης)
